Uitnodiging voor onze Housewarming party

Ja hoor, jullie lezen het goed. Na bijna 3,5 maand te hebben samengewoond met zijn zessen in een huis is het eindelijk zover: De huisjes zijn af! Afgelopen week zijn we druk geweest met alle Ikea meubels in elkaar zetten (en als je hele inrichting van Ikea is, is dit heel veel werk) schoonmaken, over verhuizen en het andere huis schoon achter laten. Gisteren zijn we er dan officieel ingetrokken en hebben de eerste nacht hier doorgebracht. Het is wel raar om nu weer een eigen huisje te hebben, maar om langzaam te wennen delen we nog met met zijn allen de koelkast die in het 4e huisje staat en het internet, beiden zijn nog niet aangesloten.

Onze tuin is een bouwplaats en naast ons draait de hele dag muziek van de buren die een zeepmakerij hebben dus de hele dag op hout lopen te stoken. Maar onze huisjes zijn prachtig, alles ziet er mooi uit en het doet echt aan thuis (Nederland) denken. Het is ook heerlijk dat we weer lekker met zijn tweeën wonen, als man en vrouw. Het is heel goed gegaan met zijn zessen in een huis, maar het is ook gezond om weer apart te wonen. Voor dit alles zijn we erg dankbaar!


Kaapstad

Zoals in het laatste berichtje aangekondigd, zijn we er lekker een weekje tussen uit geweest naar Zuid-Afrika. We zijn op maandagavond gaan rijden, de nacht door en dinsdagmiddag aangekomen in Kaapstad. We hebben in de 18 uur durende reis om de 2 uur gewisseld met rijden en van plek omdat niet ieder plekje even fijn zat. Rijden was prima alleen rijdt onze Venture de berg op maar 80 km en is het max. 140 wat hij kan rijden. Dus soms moest hij er aardig aan trekken aangezien het een en al berg is. Zuid-Afrika is echt een supermooi land, heel anders dan Namibië. Veel verschillende landschappen, bergen, groen, wijnvelden maar ook zee. We sliepen in een mooi appartementje met een zwembad bij het complex dus na een frisse duik zijn we dinsdagavond naar de haven gereden en hebben daar heerlijk gegeten. Woensdag zijn we naar Robben Eiland geweest met de boot (waar Nelson Mandela vast heeft gezeten). Hier een rondleiding in de gevangenis gevolgd van een ex-gedetineerde. Erg interessant. Vervolgens de wijnvelden opgezocht, een mooie route gereden en meegedaan aan een heuse wijnproeverij. Dat hoort er natuurlijk bij een glaasje Zuid-Afrikaanse wijn.

Donderdag hebben we een prachtige route gereden (The Chapmens Peak) langs de bergen en de kust, parelwitte stranden, blauwe zeeën, gezellige dorpjes aan het strand, mooie bergen en een wijds uitzicht. Echt supermooi, dit gaf zeker een vakantiegevoel. We hebben een kolonie pinguïns (de Heer heeft humor) bekeken en zijn naar Kaap de goede Hoop gereden (het meest zuidwestelijke puntje van Afrika waar 2 oceanen bij elkaar komen).

Vrijdagochtend naar een markt geweest waar lokale mensen allerlei zelfgemaakte producten verkopen zoals schilderijen, souvenirs, kleden, muziekinstrumenten. Erg leuk om tussen te lopen. ’s Middags terug naar zee, want wat een pech, Wilfred had de dag ervoor zijn telefoon laten liggen bij een strandtentje dus waren we genoodzaakt nog een keer terug te gaan. Je snapt dat dit geen straf te noemen was. We zijn bij een surfplaats gestopt en hebben heerlijk gezwommen in de zee.
Zaterdag de laatste dag. Om 10 uur de huisjes uit en toen naar een winkelcentrum gereden, Canal Walk. Echt onvoorstelbaar, zoiets hebben we nog nooit gezien en bestaat niet eens in Nederland. Zo groot en zo veel mooie winkels. Twee verdiepingen helemaal overdekt in een gebouw wat wel een parlementair gebouw had kunnen zijn zo mooi of het Kurhaus in Scheveningen. Echt hier kun je super winkelen. Wat jammer was, dat we niets nodig hadden aangezien al die mooie kleren leuk zijn voor in Nederland maar niet geschikt voor in Namibië, dus we hebben niets gekocht, maar wel genoten. Toen op weg naar huis en zondags aangekomen en wat is het dan weer warm in Namibië. Ook op dit moment (zondag 21 februari 16:09 Nederlandse tijd) is het 33,9 graden in ons huisje. Het werkt bijna op je humeur.

Maar we hebben super genoten van onze vakantie. Kaapstad is echt een wereldstad met hele mooie dingen om te bekijken en te doen, echt een aanrader. Het is allemaal heel anders dan in Namibië. Het is daar veel ‘westerser’, veel mensen van allerlei nationaliteiten en op straat zie je heel weinig arme bruine mensen, terwijl ze er wel zijn want ieder dorpje waar je ook kwam had aan de buitenkant een krottenwijkje, maar je ziet die mensen nergens terug, best apart. Hier in Namibië zijn ze gewoon een deel van de samenleving en kun je er niet omheen. En ik denk dat het goed is, want de tegenstellingen waren daar echt onvoorstelbaar.

Het was een heerlijk weekje weg, maar we voelden ons ook echt wel weer op ons plekje toen we terug waren in Rehoboth en we weer met ons werk aan de slag konden.


Aan het werk….

We hebben niet stil gezeten tussen de vakantie en de over verhuizing. Joanneke en ik (Willemien) hebben een school bezocht. Heel bijzonder om daar de lessen te volgen en vervolgens in een klas lokaal te zitten waar er geen leerkracht komt opdagen, vervolgens heb ik de klas maar overgenomen en Engels gegeven. Echt apart!

Verder hebben we veel huisbezoeken afgelegd om de juiste kinderen te registreren voor het onderwijsprogramma. We hebben nu 9 kinderen die niet naar school kunnen en waar we zelf een onderwijsprogramma (3 ochtenden in de week) voor gaan opzetten. We zullen volgende week beginnen. We kijken er naar uit en de kinderen zeker, het heeft voor hen al te lang geduurd, maar nu zijn de huisjes klaar en deze week maken we het klaslokaal af. Willemien is de juf, Joanneke zal iedere dag praktijklessen geven en JanJaap 2x in de week sport.

Daarnaast hebben we 14 kinderen die we financieel hebben kunnen ondersteunen om naar school te gaan en deze kinderen zullen over 2 weken (3 middagen in de week) eten, huiswerkbegeleiding en sport en spel krijgen.

Zodra het allemaal loopt zullen we snel weer een berichtje plaatsen.

Verder loopt de Kidsclub op de maandag gewoon door. Inmiddels stijgt het aantal kinderen weer en zijn we van 270 (3 weken lang) na 370 kinderen over gegaan. Dit betekent genoeg voorbereiding, een intensieve middag en nieuwe vrijwilligers. Die middag is het erg leuk om met zoveel locale mensen te werken en samen een leuk programma voor de kinderen neer te zetten.

Wilfred heeft ook niet stil gezeten, hij speelt regelmatig mee op de Kidsmiddagen met een toneelstukje (ja mensen jullie lezen het goed). Zo heb ik bijvoorbeeld al door een megafoon de stem van God gespeeld. “Hollywood, here I come!” Verder is hij de afgelopen weken veel aan het klussen geweest in het huisje (alle plankjes, lampen, haakjes, kapstok etc hangen waterpas!). U mag gerust komen controleren. Dan heeft hij zich ook niet geschaamd om zijn vrouwelijke kant te laten spreken door samen met de dames het gehuurde huis van boven naar beneden schoon te maken. “What a man!” Poetsen, boenen, stof happen etc. En verder worden de gebruikelijke financiën geregeld, is hij sleutelbeheerder en struint hij sinds kort zo’n beetje om de dag over de bouw om in april de taak (soort ‘opzichter’) van Martijn (die dan teruggaat naar Nederland) over te nemen. Dan vind hij (hopelijk snel) via de aannemer een installateur om internet en telefonie in de nieuwe huisjes aan te laten sluiten. Oh ja, en binnenkort neemt hij bij dezelfde Martijn een cursus “lamp ophangen” aan. Er moeten nog twee lampen worden opgehangen. Alleen mag hij daar wel een dag voor uittrekken gezien de vele draden, want in Nederland komen (volgens mij) twee draden uit het plafond zetten met elk een aparte kleur. Eén positief en één negatief. Hier in het huisje komen er elk 4 uitzetten. Een groengele, bij het ene gat twee zwarten en een witte en bij het andere gat één zwarte en twee witten. Rara!

Nou lieve mensen tot zover weer.

Liefs Wil en Wil

BELANGRIJK: DOOR ONS VERHUIZEN ZIJN WE MOMENTEEL NIET MEER TELEFONISCH BEREIKBAAR, ZODRA WE DAT WEL WEER ZIJN VOLGT ER OP DE SITE EEN NIEUW TELEFOONNUMMER. MAIL EN SKYPE DOEN HET WEL.


Anekdote van de week:

Willemien zat achter het stuur in Kaapstad en we reden al een half uur achter een lorrie (= vrachtwagen) die maar met 40 km/u de berg op reed, en aangezien het een en al berg is, is het lastig om aankomend verkeer te zien, maar eindelijk leek de kust veilig en riep iedereen in het busje : Go girl! Dus Willemien sjeest de lorrie voorbij en ziet halverwege de inhaalmanoeuvre een verdrijvingsvak en daarnaast politie die haar natuurlijk van de weg plukt (zo niet grappig). De politie overweegt ons in de cel te gooien of een boete te geven, maar konden er toch hartelijk om lachen toen we zielig in het Afrikaans vertelden hoe het was gegaan. Uiteindelijk mochten we met een waarschuwing verder rijden. Als bedankje boden we een snoepje aan, dus Joanneke hield de zak voor. Deze werd vriendelijk aangepakt en vervolgens zwaaiden ze ons uit. (de rest van de zak kwam dus niet meer terug, want in Afrika kennen ze niet het principe van één snoepje pakken, wat je in je handen aanbiedt is in zijn geheel voor degene die het aanneemt)

Taalles:
Robot = verkeerslicht
Stootwagentjie = rolstoel
Stompies = sigarettenpeuk
Mofie = homo