Heel veel uitjes!!

Heel veel uitjes!!

Over het algemeen is het sociale leven en de uitjes hier niet zo bijzonder. Rehoboth is een klein dorp en zelfs Oldebroek heeft meer te bieden. Er zijn hier geen restaurants op plekken waar je een ijsje kunt halen of een terrasje kunt pikken en dat terwijl het altijd terrasweer is.

Verder zijn de vrienden en sociale contacten ook vaak op 1 hand te tellen (ons gezellige Hollandse team niet meegerekend) en vieren ze hier ook nog eens geen verjaardagen!! Dus jullie snappen, de gezelligheid van ergens lunchen, of naar een verjaardag of een dagje uit missen we nog wel eens.

Het dichtstbijzijnde is Windhoek wat een uur rijden is, hier ga je dus niet elke week naar toe, wat er voor zorgt dat als je gaat je ook vaak groots inkopen moet doen voor het centrum en het nooit helemaal een dagje ontspannen is.

Toch volgt er nu een opsomming van de uitjes van afgelopen maand!!

Skou

1 keer in het jaar is hier de Skou, te vergelijken met de Schaapjesmarkt (wat een vergelijkingen toch met Oldebroek) Hier worden koeien en geiten geveild, verder zijn er wat “vreetkraampjes”, wat promotiestands en wel 5 kermisattracties uit Zuid Afrika. Dit hele festijn begint op donderdagmiddag en is zaterdagochtend weer voorbij. Voor ons telt dit bijna niet mee als een uitje, maar voor de kinderen is dit echt iets om naar uit te kijken. Dus op donderdagmiddag zijn de huiswerkklaskinderen geweest en vrijdagochtend met de schoolklaskinderen (voorwaarde voor meegaan was een goede aanwezigheid bij de school, voor wat hoort wat ;-) We kregen als Kids centre gratis entree en korting op de attracties, de kinderen hebben genoten en kwamen soms misselijk eruit. Ook Samuël is in een vliegend bijtje en in een treintje geweest. En iedereen kreeg 1 euro zakgeld waar ze wat lekkers voor konden kopen.

Bruiloft

En toen hadden we onze eerste Namibische bruiloft waar Willemien ook nog eens 1 van de 14 strooimeisies was (bruidsmeisje, lees bruidsslaafje). Het was van een vriendin die met een Amerikaanse man ging trouwen. Zoals alles in Afrika, ging ook de voorbereidingen voor dit trouwen ongestructureerd, op het laatste moment en met veel poespas. De bruiloft was op zondag maar op vrijdag was iedereen de hele dag en nacht bezig om alles gereed te maken. Ze trouwden op een buitenlocatie waar niks geen voorzieningen waren, dus de aankleding moest zelf getimmerd, geschilderd, vermaakt en versierd worden, al het eten voor de 350 genodigde gasten moest zelf gemaakt worden (en het was een high tea met een bordje zoete koeken en een bord hartige hapjes) en iedereen moest er natuurlijk ook nog mooi uitzien. Tot midden in de nacht werd er gekookt en gebakken, Willemien heeft heel wat afgeschilderd in 2 dagen en op de dag zelf was het rennen en vliegen. De kerkdienst begon een half uur te laat, maar verliep verder soepel. Daarna werden de foto’s gemaakt, helaas misten de broer en schoonzus van de bruid, die waren nog onderweg… En toen moest de locatie afgemaakt worden voor de gasten om half 4 zouden komen….conclusie: een High Tea zonder thee, want de krachtopwekker werkte niet goed, we begonnen 45 minuten later, de muziek was vergeten, en van de gasten waren er maar 150 ipv 350, gelukkig maar, want het eten was niet genoeg. Het enige wat in overvloed was, was de arretjescake die Willemien had gemaakt, 15 schalen voor 350 mensen! ’s Avonds zou er een braai zijn voor de daggasten, maar daar was natuurlijk niemand aan toe gekomen om daar iets voor te regelen en iedereen was uitgeput van een heeeeel lang weekend, dus dat hebben we maar laten zitten. De bruid en bruidegom waren overigens tevreden en blij met zo’n mooie dag!!

Kamp

Het was weer zover, waar we vorig schooljaar op kamp gingen naar Swakopmund zijn we dit jaar naar Etosha geweest. We hebben een kamp van een midweek voor de schoolklaskinderen waar ze als ze willen deelnemen in plastic muntjes voor moeten betalen en dus ervoor moeten werken en inzet tonen. Zo leren ze dat als je ergens iets voor doet je ook ergens kunt komen.

De maandag aansluitend aan de bruiloft was het dan zover, we zijn met 14 kinderen en 5 teachers vertrokken op kamp. Wilfred moest het een weekje alleen met Samuël zien te redden, want Willemien was mee op kamp. We zijn naar een Ostrich Farm geweest waar ze struisvogels mochten voeren en waar ze een krokodil hadden, we sliepen in Otjiwarongo waar de kinderen zelf hun tenten op moesten zetten. Dit viel niet mee in de harde grond, maar ging toch in goede samenwerking.

Dinsdag vertrokken we richting Ethosha, hier vielen de monden open toen we kuddes olifanten, zebra’s en springbokken zagen. En ook het zwembad was niet verkeerd, zeker als je nog nooit in een zwembad gesprongen hebt!! Genieten dus! ’s Avonds bij de waterhole zagen we nog neushoorns en toen de tent in. En dat was nog aardig spannend want het heeft gestormd en de tenten bleven met moeite en met Aukes sterke armen overeind!

Woensdag hebben we rondgereden en een gewonde leeuw gezien die in gevecht met een Oryx was geweest. Ook giraffen en hyena’s kwamen voorbij en ook vandaag mocht het zwembad niet ontbreken. Dankzij Gerlinda’s vlotte babbel hebben we die avond gratis patat met worstjes en cooldrank van het restaurant gekregen en de resten dienden weer als ontbijt voor de donderdag!!

Donderdag was het een lange rit van wel 7,5 uur in de auto. We zijn naar het Waterberg Plateau gereden en die hebben we vervolgens beklommen, een heel avontuur (vooral voor de teachers) Uitgeput van het klimmen konden we daarna nog gratis bij de Wimpy’s eten (soort Mac.) En ’s avonds nog een gezellig potje bingo gespeeld en daarna voldaan naar bed!

Vrijdag zat het kamp er alweer op en zijn we teruggereden naar Rehoboth. Onderweg onze lunchstop bij Okapuka gehouden waar ze een laatste keer in het zwembad konden springen en de wilde zwijnen konden bewonderen en toen zat het kamp er toch echt op.

We kijken terug op een zeer geslaagde week, de kinderen hebben genoten en zich goed gedragen en we hebben veel gezien en gedaan!! Voor deze kinderen was dit zeker een “once in a lifetime experience”.

Uiteten

Zaterdag was het tijd om bij te komen en lekker tijd door te brengen met mijn mannetjes. Maar ’s avonds stond er alweer een uitje gepland. We gingen met het team uiteten om te vieren dat zowel Auke en Annemieke als de familie Kwakkel hun visa rond hebben. Sommigen van jullie hebben het misschien wel meegekregen, maar er waren wat moeilijkheden om hun papieren rond te krijgen wat een vereiste is om hier te kunnen blijven, vandaar een enorme blijdschap dat het allemaal goed is gekomen en dat is wel een etentje waard!!

Zoals jullie horen hebben we heel wat leuke dingen gehad afgelopen maand, alhoewel het 1 wat meer voelde als een uitje dan het andere.

Groetjes en tot het volgende verslag!

Wilfred, Willemien en Samuël