Voor het eerst bij de zee…….

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden. We merken dat we dit jaar nog weer een stuk drukker zijn dan vorig jaar en dat de tijd voorbij vliegt. Vandaar dat het soms ook wat langer duurt voor er weer iets nieuws op de site verschijnt. Maar bij deze weer een update, want er gebeurt hier van alles.

Bezoek

Eind augustus kregen we verrassend nieuws, Elleke en Annamarie kwamen als verrassing richting Namibië. Wij hadden die week ook nog vakantie en zijn lekker samen naar Windhoek geweest. We hebben genoten van hun bezoek, het is altijd leuk als mensen ook wat van het programma en ons werk kunnen zien.

Na hun vertrek zijn Bert en Carla en Janne geweest. Zij zitten in het bestuur van Namibië en zijn hier vorig jaar ook een aantal weken geweest. En inmiddels is hun huis verkocht en zullen ze volgend jaar hier voor een lange periode naar toe komen.

Na hun vertrek zijn Susanne en Martijn aangekomen, zij waren de eerste vrijwilligers voor het Kids Centre en wij hebben van november 2009 tot april 2010 met hun samengewerkt. Erg leuk om ze hier weer te hebben en dingen te kunnen delen, omdat je in het begin ook alles samen mee hebt gemaakt. Donderdag vertrekken ze weer richting Nederland.

15 november komen Rene en Miriam met een groep mensen als een soort van zakenreis.

En 23 november is het dan zover, dan komen Willemiens ouders richting Namibie! (ach mien gut…)

We hebben dus veel mensen over de vloer, altijd leuk om mensen hier te hebben, want je kunt laten zien wat je hier doet en ze kunnen een stukje Afrika ervaren!

Ziekenhuisbezoeken

Na het kidscentre is het ziekenhuis de plek die Willemien het meest bezoekt. Bijna elke zondag gaan we samen naar de kinderafdeling om de kinderen daar te bezoeken. Ze hebben een speciale kamer waar allemaal jonge kinderen liggen die nooit bezoek krijgen. Het afgelopen jaar lag er een vast groepje van 3 kinderen, Margreth, Eugene en Benz. Twee van de drie zijn 2 weken terug overgeplaatst naar een weeshuis in Windhoek. Het is raar dat ze nu naar zo’n lange tijd er niet meer zijn, maar het gaat goed met ze. Twee maand terug hebben we de 3 peuters een middagje meegenomen naar de Oanob Dam, alles was nieuw, maar het water was genieten en de aandacht natuurlijk ook!

Momenteel ligt ook Christiaan in het ziekenhuis. Hij is 1 van de kinderen uit het schoolprogramma. En hij is al 2 maand ziek. Hij is op TBC-behandeling, maar hij knapt nog niet echt op. Hij is ontzettend vermagerd, slaapt heel veel en heeft nergens energie voor. Op het moment heeft hij al 2 weken maagpijn en weten ze niet waar het vandaan komt. We willen jullie echt vragen om voor hem te bidden. Hij is nog maar 13 jaar en weegt ongeveer 20 kilo. Hij heeft dit jaar zijn moeder en oma al verloren en ligt nu al weken in het ziekenhuis waar zijn familie nog maar 1 keer (naar wij weten) hem heeft komen bezoeken.

En dan gebeuren er nog wel eens noodgevallen waardoor je soms middenin de nacht naar het ziekenhuis moet.

Sikots oma is deze maand overleden, ze was een oma voor veel van onze jongens dus het had een grote impact. We werden om half 2 ’s nachts gebeld en zijn toen de jongens en Sikots zus op gaan halen om ze het te vertellen. Niet het makkelijkste nieuws om te brengen. We zijn met een auto vol naar het ziekenhuis gereden waar afscheid genomen kon worden. Twee weken later is ze begraven.

Deze maand is Rickey gestoken door meerdere rode bijen en begon zijn keel op te zetten, dus daar was een spuit in zijn bil voor nodig op de Eerste Hulp.

Om half 1 ’s nachts werden we wakker omdat Sikot en Cornelis aan het hek stonden te schreeuwen voor “teacher”. Sikot was op 3 plekken op zijn hoofd gestoken met een fles en zat onder het bloed. Dit betekent aankleden, wond schoonmaken en richting Eerste Hulp. Dit was op vrijdagavond en dan ben je hier in Rehoboth niet de enigste met steekwonden. Uiteindelijk op 3 plekken hechtingen en een zakje “pijnpillen”. Vervolgens in het logeerbed van de juf, want waar moet je naar toe om 3 uur ’s nachts.

2 weken later was Eslie aan de beurt, hij kwam om 12 uur ’s avonds op het slaapkamerraam kloppen. Hij was met stenen gegooid en zat onder de schrammen en het bloed liep van zijn hoofd. Dit keer is Wilfred ook meegeweest richting ziekenhuis en maar goed ook. De combinatie van bloed, hechtingen, een huilend en stinkend kind midden in de nacht liet ons beiden duizelig voelen. En Willemien ging vervolgens van haar stokje, knalde tegen de kast en lag languit op de vloer. (nee mensen, net als in 2005, heeft Wilfred me weer niet opgevangen; nou moet ik (Wilfred) erbij zeggen dat ikzelf ook midden in een zweetaanval zat en met beide handen me vast moest houden aan het bed waar Eslie op lag om niet letterlijk om te vallen).

Gelukkig gebeuren er ook goede dingen in het ziekenhuis, afgelopen weekend is Roelien (meisje uit de schoolklas van vorig jaar) bevallen van een gezonde zoon. 3,7 kilo en dat is voor hier heel groot! Willemien heeft vanochtend moeder en zoon opgehaald van het ziekenhuis.

Naast het ziekenhuis is ook de tandarts bezocht en nog wel door Wilfred. Er was een stukje van zijn kies afgebroken en deze bleek al helemaal zwart te zijn binnenin, aangevreten door bacteriën. De tandarts zei dat de kies niet meer te redden was dus is hij getrokken. Nu is Wilfred een echte Rehoboth Baster met een gat in zijn mond. Ik ga nu lekker elke keer met mijn tong erlangs….slllliiiiipppp…..Scheelt wel dat deze kies altijd al ruim zat en dus veel met de tandenstoker ‘bezocht’ moest worden. Dat is nu dus niet meer nodig, gewoon de tong erdoor en weg is het…..

Kamp

Afgelopen dinsdag was het dan zover. Sinds mei hebben de kinderen van de schoolklas de mogelijkheid gehad om te sparen om mee te gaan op kamp. Na schooltijd kunnen ze werkjes doen en plastic muntjes verdienen, als ze er 20 spaarden mogen ze mee op kamp. Niet iedereen heeft het gered, maar het is een goede manier om te leren dat je iets moet doen om iets te krijgen, het leert ze om vooruit te denken en ook de waarde van geld in te schatten.

Dinsdag zijn we vertrokken met 10 leerlingen in 3 auto’s richting Solitaire, we hebben in tenten geslapen en daar konden we lekker zwemmen. Woensdag zijn we naar Sossusvlei en Sesriem geweest en hebben ze enorme zandduinen beklommen. Ze waren onvermoeibaar, klimmen, eraf rollen en weer omhoog.

’s Avonds Bingo gespeeld, ze zaten bij elk nummertje super gespannen op hun stoel, inclusief Wilfred!

Donderdag in de auto naar Swakopmund en daar zagen ze voor het eerst de zee. Met kleren en al werd er natuurlijk in gelopen en elkaar overtreffen wie er verder durfde. Het was er wel bewolkt en koud. Vrijdag hebben we een speurtocht in Swakop zelf gedaan en vervolgens naar Walvisbaai waar we als hoogtepunt op een boot de zee op geweest. Er kwamen zee robben op de boot en die waren in grote getale te zien en ook dolfijnen in overvloed. Ze vonden het geweldig! ’s Avonds afgesloten met een barbecue en zaterdag weer teruggereden naar Rehoboth. De terugweg ging niet helemaal zonder slag of stoot maar iedereen is veilig aangekomen.

Het was zeker een succes en een hele ervaring voor de kids!

Komende tijd

Het is nog 6 weken tot de grote zomervakantie. Het wordt hier al behoorlijk warm! De komende weken staat in het teken van afronden van het schooljaar, zowel voor school als huiswerkklas kinderen. Kijken welke kinderen blijven en welke misschien gaan werken of naar de reguliere school gaan. Kinderen moeten ingeschreven worden, schoolmaterialen moeten aangeschaft worden en uniformen. De laatste weken zijn altijd hard werken om de kinderen op school te houden, je merkt dat ze toe zijn aan vakantie en moeite hebben om nog naar school te gaan.

Ook zit er dus nog een groep zakenmensen aan te komen en als Willemiens ouders komen is het rapportuitreiking en einde van het schooljaar. We hebben dan vakantie van 2 december t/m 15 januari. We zullen met onze ouders 2 weken naar Zuid Afrika gaan om ze nog wat meer te laten zien dan alleen Rehoboth. Vanaf 17 december zijn we weer op het centrum. Gerlinda zal naar Nederland gaan en Peter gaat ook reizen dus dan zijn we nog een aantal weken met zijn tweeën op het centrum waarin we alvast weer werk kunnen doen voor het volgende schooljaar.

Omdat het een startend project is, is er altijd genoeg te doen, te bedenken, te ontwikkelen en op papier te zetten. Genoeg nog te doen en erg mooi werk!

Financiën

De mensen die de nieuwsbrief ontvangen zijn al op de hoogte, maar we willen graag vragen of jullie erover na willen denken om ons maandelijks te ondersteunen. We werken hier als vrijwilliger, dat betekent dat we geen vergoeding of betaling krijgen. Geen enkele spaarrekening is onuitputbaar en we leven dan ook voornamelijk van giften van mensen die ons werk ondersteunen. Maar de boodschappen en verzekering zijn net zo duur als in Nederland en we komen nog 450 euro in de maand te kort om rond te komen. Daarom willen we vragen of jullie er nog eens over na willen denken of jullie ons niet maandelijks willen ondersteunen zodat wij ons werk hier kunnen blijven voortzetten en wij hier een verschil kunnen maken voor de kinderen en lokale vrijwilligers/medewerkers. Als er 45 mensen zijn die ons voor 10 euro ondersteunen, of 23 die ons voor 20 euro ondersteunen, dan komen we er wel…

Giften zijn welkom op:

Stichting René Kids Centre
Rek.nr.: 1247 02 341
Te Oldebroek
o.v.v. Wilfred en Willemien ( niet vergeten erbij te zetten!!!)
Giften zijn belastingaftrekbaar. Baie Dankie.

Anekdote van de week:

Veel mensen geloven hier in grootmoeders adviezen. Hier zijn een aantal voorbeelden:
• Als je zwanger bent en je eet teveel sinaasappels dan wordt je baby geel
• Als je baby de hik heeft moet je een stukje papier op zijn voorhoofd plakken dan verdwijnt het vanzelf
• Een baby heeft het altijd koud, dus ook als het 35 graden is, is een baby hier in 3 dikke fleecedekens gewikkeld
• Als je een brandwond hebt, doe je er koffiepoeder op, geneest dan het best
• Als je baby boertjes laat komt dat omdat er bij de geboorte lucht door de navel binnen is gekomen
• Als je de moederkoek na de bevalling begraaft voor de voordeur wordt je niet meer zwanger

Lieve mensen, jullie zijn weer op de hoogte van alle belevenissen!

Tot snel!

Groetjes Wilfred en Willemien